خوش نامی قدم اول است... از خوش نامی به بد نامی رسیدن قدم بعدی بود... قدم آخر، گم نامی است... طوبا للغرباء!
(قیدار | رضا امیر خانی)
من در تجمع نبودم و از جزئیات آن با خبر نیستم، راستش زیاد هم موافق کار عجله ای نبودم، الان هم اصلا کاری با تحلیل قضیه و ... ندارم. حرفی برای گفتن ندارم، جز اینکه گاهی با خودم فکر می کنم ای کاش خدا آن دنیا همه ی ما گناه کاران را ببخشد، همه ی گناه ها را ببخشد و بگذارد همه به بهشت بروند، به جز یک دسته، هر کاری می کنم دلم رضا نمی دهد آن یک دسته در بهشت باشند، البته ما اینجا چه کاره ایم، خود خدا بهتر می داند، آن یک دسته، نامرد ها هستند ...
من این بنده خدا را می شناسم، محمد صادق شهبازی، دوره 8 روزبه، شاید با همه ی صفر تا صد کارها و مواضعش موافق نباشم (شاید).شاید هم کامل کامل نشناسمش، اما همین قدر که شناختمش، یکی از آدم حسابی ترین کسانی است که دیده ام، به اخلاصش توی کار غبطه می خوردم و می خورم. می دانم که نه افراطی است و نه اصلا این برچسب ها به او می چسبد. می دانم که پیاده نظام فلان جریان سیاسی هم نبوده و نیست. دبیر جنبش عدالتخواه بوده است و حقیقتا هم روحیه ی عدالتخواهی را دارد...اما این صحبت ها و حرف های من واقعا چه فایده ای دارد؟ حالا من بگویم که نسبت دادن این قضیه به جلیلی از مسخره ترین حرف های احمقانه ای است که اگر به چشم نمی دیدم باور نمی کردم، چه فایده ای دارد؟ فقط همین را می توانم بگویم : طوبا للغرباء! خوشا گم نامان!
خنک آن قمار بازی که بباخت هرچه بودش
بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر!
خبر اول پربازدید های عصر ایران!
